ostatni dzień

oto i przyszedł niespodziewanie - ostatni dzień odchodzącego, umierającego, konającego, zionącego ducha roku który chrześcijanie oznaczyli cyframi dwa zero zero siedem.

31 grudnia przyszedł niespodziewanie, chociaż od dawna przyglądałem się tej dacie w kalendarzu, który dzielnie stoi na moim biurku i co najmniej od roku rozbiera się z tych wszystkich kartek - miesięcy, tygodni i dni.

przyszedł więc. no to co. nic się przecież nie zmieni. ale jest to jakaś data magiczna. polacy już za cztery godziny otworzą szampany. tutaj, będzie czas podwieczorku. my zaczniemy się bawić jak polska i cała europa skacowana wstanie (albo nie) z łóżka już w nowym roku. ech, te strefy czasowe.

ale do rzeczy: czego życzyć sobie i wam i wszystkim ludziom w nowym roku, który chrześcijanie oznaczą logicznie-matematycznie: dwa zero zero osiem? tego co każdego roku: odkrycia świata i siebie.

publication: vancouver sun (22.12.2007)

święta bożego narodzenia - christmas - navidad 2007

polska mamma in the city of vancouver

what can i say? i almost forgot that my mom was coming. that is i thought she was coming one day later. and then i double-checked her itinerary, good i had done it. i can imagine her freaking out on the airport if i hadn't come! ;-)

yeah, yeah, we are enjoying ourselves etc. etc. zubrowka, sausages, pickled mushrooms and other good stuff are here too. don't tell the customs.

oh, no, she didn't get tazored.

wine and cheese

dooooooooooooooooooooooooooooone

finals at sfu are over only tommorow, but i have just finished writing my last exam. i am glad and relieved.

yesterday was terrible, though. i couldn't concentrate on anything - i felt like waiting for an execution. i knew the material, but felt bad about doing something unrelated to developmental psychology. but i did anyways. i surfed the internet, went for a long refreshing walk in the evening, and said 'goodbye' to leaving salome. i couldn't sleep the whole night. i am not sure why - anxiety? stress? excitement? too much coffee? whatever. it doesn't matter right now. i am done.

blissful days of doing nothing in front of me. and then my mum comes to vancouver, which shall be interesting.

booyakasha.

pogodzić się ze światem? jeszcze nie teraz.

zapiski z początku listopada:

i być może pogodziłbym się ze światem takim jaki jest. być może dostosowałbym się do jego śmiesznych zasad, norm i obligacji. pojechałbym do iraku jako żołnierz polskiego kontyngentu starając przekonać samego siebie do słuszności tej misji. paliłbym papierosy w towarzystwie palaczy i śpiewał piosenki w towarzystwie piosenkarzy. kupowałbym sobie nowy telefon co dwa miesiące i generalnie miałbym wszystko głęboko w dupie oprócz własnego interesu. byłbym jak ci z telewizora i ci sprzed telewizora. konformiści. pseudointelktualiści szukający na siłę jakiegoś logicznego uzasadnienia swojego bezsensownego zachowania. konsumenci taniego i drogiego kiczu. albo też pogodziłbym się ze światem w inny sposób. pozwoliłbym mu żyć tak jak żył dotąd: w głodzie, smrodzie, ubóstwie i kałuży krwi odbierając sobie swoje własne życie.

jednak ani jedno, ani drugie rozwiązanie nie jest dobre. to takie ostatnie deski ratunku. podjąłbym się ich tylko wtedy gdyby okazało się, że lepszy świat jakiego w swoim krótkim życiu było mi dane doświadczyć okazał się marą senną albo iluzją. gdybym nie doświadczył go na własnej skórze, gdybym nie zobaczył na własne oczy. gdyby nie udowodniono mi empirycznie że wcale nie musi być tak jak jest. fidel castro powiedział w jednym ze swoich długich przemówień, że "un otro mundo es possible" - inny świat jest możliwy. i pomijając polityczny podtekst tego cytatu, to gdzie i jak żyjemy zależy tylko od nas. daltego też fantazje, sny, utopie i perfekcyjne światy są jak najbardziej spełnialne. a ja tam byłem, a ja tam żyłem, a ja tam się cieszyłem. dosłownie płakałem z radości.

no i tęskno mi do tego innego świata, do świata lpc i uwc, który przecież już istnieje na naszej planecie, w najróżniejszych jej zakątkach. i dokładnie dlatego nie mogę uciec się do tych dwóch radykalnych opcji o których się na początku mówiło. bo wierzę. i czekam.

polska przeciwko karze śmierci!

czytam dziś na serwisie informacyjnym tvn24:

"polska zmienia zdanie ws. dnia przeciwko karze śmierci. - decyzję podjął w środę premier donald tusk - powiedział w brukseli wicepremier i szef mswia, grzegorz schetyna. - to jest decyzja odsuwająca nasze weto i nasz protest - dodał."

myślę sobie, że może nareszcie coś się ruszyło w polskiej polityce. że nareszcie są ludzie mądrzy i kompetentni. (i proszę wziąć pod uwagę, iż piszę to z punktu widzenia wyborcy który nie głosował na platformę obywatelską).

link to pełnego artykułu: http://www.tvn24.pl/-1,1531303,wiadomosc.html

sesja egzaminacyjna

bleee. nie mogę już. ten semestr jest o dwa tygodnie za długi - dwa tygodnie sesji. szczerze mówiąc, mógłbym napisać wszystkie egzaminy jutro, jeden po drugim, żeby tylko mieć już je z głowy. święty, świąteczny spokój. a tak siedzieć mi trzeba nad książkami aż do 14 grudnia.

jutro pierwszy egzamin z historii psychologii, pojutrze z badań, a w następnym tygodniu z psychologii społecznej i rozwojowej. aaaa! mój mózg wysiada, nie mogę już patrzeć na te same zagadnienia, które przecież jakoś mi musiały wejść do głowy, nie? ech.

szukam różnych kreatywnych metod uczenia się, bo nie mogę już usiedzieć na tyłku, chcę zrobić milion innych ciekawszych rzeczy! rysuję na szybach, robię "mapy myśli, nagrywam swój głos na dyktafon i chodzę na spacery po lesie słuchając samego siebie. żeby tylko uciec od siedzenia w miejscu i konwencjonalnego uczenia się. czy to się okaże efektywne? się zobaczy po 14-stym...

giving psychology away

"our responsibility is less to assume the role of experts and try to apply psychology ourselves than to give it away to the people who really need it - and that includes everyone. the practice of valid psychology by non-psychologists will inevitably change people's conception of themselves and what they can do. and when we have accomplished that, we will really have caused a psychological revolution" (miller, 1970 [1969], p.16)

how beautifully george miller spoke in his presidential address to the apa almost 40 years ago... to what extent his ideas came into life is another question. psychologists still do close themselves behind the lab doors. they still hide in white robes. they still ooze more or less intellectual discussions in more or less academic journals. theory is only a first step. knowing is not enough. we must apply. and there is enough firm psychological knowledge accumulated throughout the last century, which only now slowly starts reaching the public; societal structures (e.g., schools and other institutions) and individual persons.
let's keep the course of georgie miller: give psychology away. let people utilize it themselves.

confusion.

ever since my parents divorced and the temple of my wonderful childhood collapsed i have been confused. sometimes depressed, sometimes excited (hey... that sound like bipolar disorder, doesn't it?), but always terribly confused.

when i was 16 i was looking forward to the age of 18 when the adulthood officially begins. beyond, i thought, there will be answers or at least some directions. i was very far from the truth. i went to the lpc camps and later to uwc in norway. ideals were set up high and then very suddenly i was released into the world. the world that corrupts as j.j. rousseou would say. but i still learnt very little about it.

currently i am studying at simon fraser university. i am almost 21 and i am very aware that i am determining my fate right here and right now. yes! whatever i do now matters in the future. let's not fool ourselves with blissful "carpe diem". though, the problem in my head is of a different nature. i just seem not to grasp the wholeness of the reality. i go into one aspect of life too deeply forgetting about the other, equally important, ones.

and what's the worst is that i can't concentrate on here and now. i have no motivation. sometimes i think i wanna get out of the place i am currently in. no, i don't mean vancouver. it's more general. i can't stay in one place for long. i am too afraid i'd get attached...

for last couple of weeks i have been living in the future, trying to figure my life out. find a meaningful goal i could yet again strive to achieve. i can't see it right now. i am stuck. the confusion arises yet again. what am i doing? all i know is that i am tired of this term and i wish it was over. only one more week of classes and then the finals. hopefully, by then the sky shall be clear again.

final of football intramurals

los perros. upper row (from left): harm, grzesiek, marcos, brent, james, gilbert. lower row: francesco, brent, colin, evan.

in the finals we lost 2-3 to bio bulls. in the first half we were down 0-2. the last 5 minutes of the game were fucking exciting, though. gilbert scored a magical goal for 1-2. a minute later it was 1-3. unfortunatelly we did manage to make up the score in the last last seconds. too bad. it was a good team and good season, though.

jedziemy, jedziemy na euro!!!

udało się. pierwszy raz w historii jedziemy na mistrzostwa europy. brawo polacy!

teoria względności a komunikacja miejska w vancouver

pan albert einstein wszystko obcykał w swojej teorii względności. nie jesteśmy w stanie ocenić niczego i nikogo bez względnego porównania. i tak pewnie gdyby nie było mnie przez te piękne dwa lata we flekke, miasto vancouver byłoby dla mnie rajem na ziemii. ale nie do tego zmierzam.

otóz moja znajoma natalie to taka wielka aktywistka. chodzi na protesty, duzo krzyczy i ciągle coś organizuje, żeby budować inny, lepszy świat. niektóre postulaty jej i przeróżnych organizacji dla których działa podobają mi się. innych nie mogę zrozumieć, najprawdopodobniej przez tą pieprzoną teorię względności.

natalie zorganizowała protest i panel dyskusyjny wymierzony w translink, czyli zarządców komunikacji miejskiej w vancouver. translink operuje autobusy, trolejbusy, kolejkę/metro i promy w całym większym vancouver. jako studenci dostajemy super bilet ważny na wszystkie strefy przez cały semestr za jedyne 90$. (tak dla porównania, normalny bilet miesięczny na jedną strefę kosztuje około 70$).

ale. natalie się nie podoba że bilety są za drogie, autobusy są za krótkie, wieczorami jeżdżą tylko co 15 minut i często są tak zatłoczone że nie można sobie usiąść. i tak dalej, i tak dalej. hm... "jak można narzekać na translink!?" powiedziałem jej "autobusy są czyste, usługi dosyć częste, kierowcy z reguły mili, wszędzie można dojechać i nawet można sobie przewieźć rower na bagażniku każdego autobusu!" jeszcze chciałem dodać: "zapraszam na przejażdżkę czerwonym autobusem kzk gop na górnym śląsku", ale uznałem że to by nie miało żadnego sensu. teoria względności nie miałaby racji bytu...

paprykarz szczeciński

wczoraj wyczaiłem na targu santa barbara czerwoną puszkę paprykarzu szczecińskiego firmy neptun. szorstko i niezbyt zachęcająco przetłumaczone na "fish with rice". $2,69. kupiłem i wczoraj sobie skonsumowałem razem z kolacją. niebo w gębię, muszę rzec. patriotyzm obudził się we mnie na miarę święta niepodległości! ;-)

11 listopada

gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta, mówi się nad wisłą. polska w swojej barwnej historii często się biła - czasem traciła, czasem korzystała. bywało różnie. jednak od XVIII wieku do całkiem niedawna raczej traciła. nawet kiedy była tym trzecim... myślę sobie że 11 listopada 1918 roku to chyba jedyny dzień w najnowszej polskiej historii kiedy polacy tak naprawdę przerośli sami siebie i skorzystali z tego ciągłego młynu w europie środkowo-wschodniej. na placu piłsudskiego pan prezydent powiedział dzisiaj, że niepodległość to wcale nie cud. czy aby na pewno?

hospital episode(s)

yeah. i don't even know how did my elbow get infected, but it did. suddenly i just couldn't straighten it. so i went to a physician who put me on antibiotics. great, i thought. here (in north america, i mean) they treat everything, even a cold, with antibiotics. so stupid of her. so stupid of me to have agreed. but over the last weekend my conditioned worsened and i was sent to the royal columbian hospital near sapperton skytrain station.

brrr! i realized i never have been to the hospital before. what a miserable place! so much pain, suffering and, worst of all, hopelessness all over peoples' facial expressions. i waited in queue for about 4 hours and then they let me in (mind it was an emergency waiting room). the doctor classified it as a bacterial infection of the soft tissue around the elbow. he called it bursitis or something similar and put me on iv (intravenous) therapy for a week.

yeap, i was getting my daily fix of antibiotics straight into the vain. and yeap, i was chilling around with a plastic tube in my vain. and yeap, i was waking up at 7.00 every morning (a habit i quite grew out of) to catch the bus to the hospital. and yeap, there were pending urgently deadlines i needed to meet. understandably, i'd like to forget about the last week.

right now i am still taking oral antibiotics but i am way better and the infection is almost gone. hurra! i can go for a run again...

enrollment

wow. that is fast, isn't it? this term has just started after all and i already enrolled for the next one. that is really fast. terms at sfu seem as if i was taking them on one breath... very, very intense. anyways, let me share what have i put myself into for this spring:

• educ220: introduction to educational psychology
• educ222: research methods in educational psychology
• psyc210: statistical analysis in psychology
• psyc221: cognitive psychology
• kin140: contemporary health issues

we shall see how it goes, eh?

pierwszy listopada: wszystkich świętych

dziś pierwszy listopada, wszystkich świętych. o tej porze polska pewnie spowita jest łuną ze wszystkich zniczy przy pomnikach, grobach, mogiłach; na cmentarzach i cmentarzyskach . z mojego okna przy armii ludowej 13 w gliwicach widać tą magiczną łunę co roku, mniej więcej o tej porze. czas spokoju, taki pierwszy listopada, wszystkich świętych. w dodatku długi weekend, więc można wyjechać albo się spotkać z rodziną. czas kompletnego wyciszenia się i takiej wewnętrznej zadumy.

tutaj w vancouver liczy się tylko dzień wcześniej, czyli 31 października: helloween, święto duchów. wszyscy się przebierają, dzieci dostają cukierki, a na niebie pokazują się sztuczne ognie. oczywiście jest też okazja żeby się najebać. no tak. ale żeby wymyślać takie wymówki do libacji? żeby się przebierać za luke'a skywalkera czy żółwia ninja? czy nie można zrobić to z klasą, kulturalnie, po ludzku, po polsku, kieliszek po kieliszku bez żadnej niepotrzebnej maskarady? cóż. co kraj to obyczaj, mówią.

jedyny przejaw dnia wszystkich świętych odczułem dzisiaj na campusie. jakaś organizacja chrześcijańska miała przygotowane jakieś tabla ze świętymi. przy tym rozdawano za darmo popcorn. ech. mimo to wszystko, ja cały czas widzę łunę...

an update for non-polish speakers

as ali g would say: "booyakasha"

what have my soul been up to recently? much, much. perhaps even too much. i have had such a crazy time coming back to vancouver and finding myself homeless. a friend of mine, piotr lutyński, let me stay at his place by sherbrooke street for the first month. great, free accommodation at good peoples' home. but commuting back and forth to the university took up to 3 hours a day of my precious time. pain in the ass; sometimes rather stressful when i needed to hand in an assignment or something.

having survived this first month, mariam and i finally moved in to a wonderful apartment at inlet drive in burnaby. bright, big and relatively cheap, what else students need? moving in was o-k, but time and energy consuming. we got a lot of free furniture and bought some kitchen stuff in almighty ikea. and so we have lived so far. organized a thanksgiving potluck (see some pictures two posts below). and then midterms started. within two weeks i had 5 exams. hey, it's already a second year, so there's no joking around. during that time i committed all my time to studying. still, the pressure of maintaining high gpa is on. i know that if i lose the scholarship, i go home.

now, the midterms are over and i got a little sick. in meanwhile i also have thought about a sense of direction. vision. where am i going right now? i have come up with some beautiful dreams. and i am determined to follow them. as usual. even if i fail and ridicule myself.

ciekawostka: izolująca moc oceanu

były wybory, tak? polacy się spisali na medal, frekwencja była zaskakująca, tak? emigracja też poszła tłumnie głosować, tak? super. i ja się przyczyniłem do tej frekwencji.

platforma obywatelska wygrała wybory miażdżącą przewagą nad prawem i sprawiedliwością. tak to przynajmniej zinterpretowały polskie i zagraniczne media. tvn24 trąbił, że pospolite ruszenie oblegało konsulaty i ambasady w belgii, holandii, irlandii, wielkiej brytanii etc. etc. w irlandii w którymś okręgu tusk dostał 77% głosów. polacy mieli dość kaczej koalicji, giertychów, lepperów i innych tym podobnym.

brawo polacy w unii europejskiej, brawo polacy w kraju. a polonia we wszechmocnej ameryce? wyniki, które dostałem z mojego okręgu wyborczego w vancouver zaskoczyły mnie. ba, mało powiedziane. wprawiły mnie w istne osłupienie! bo gdyby parlament był wybierany przez amerykańską i kanadyjską polonię, kaczyński prawdopodobnie byłby teraz premierem ze zdecydowaną większością w sejmie i senacie.

oto wyniki wyborów do sejmu z dnia 20 października z okręgu wyborczego numer 81 w vancouver.

liczba wyborców w spisie: 523
karty wyjęte z urny: 481
głosy ważne: 462
---
PPP: 3
LPR: 13
PiS: 240
PO: 177
PSL: 1
Samoobrona: 1
LiD: 25
PK: 2

podobno tendencja wyborcza na nowym kontynencie wyglądała podobnie jak w vancouver. ja nazwałem ten fenomen izolującą mocą oceanu.

from "a history of psychology"

"man's power to change himself, that is to learn, is perhaps the most impressive thing about him

edward l. thorndike

thanksgiving, czyli dziękczynienie (9.X.2007)

wybory

20 października. w polskim konsulacie przy 1177 west hastings w vancouver odybyły się dziś wybory do sejmu i senatu rzeczpospolitej polskiej. głosować można było od 6 rano do 8 wieczorem.

pojechaliśmy tam z karoliną około trzeciej, bo wczoraj byliśmy na imprezie, ale obywatelski obowiązek (z kacem czy bez) spełnić trzeba było: odsunąć kaczki od władzy nad wisłą. tak na dobrą sprawę to od władzy jakiejkolwiek.

polski konsulat mieści się w ścisłym centrum vancouver na 16 piętrze jednego z wielu biurowców górujących nad zatoką waterfront. ale atmosfera była bardzo kameralna; żadnego gwaru, pośpiechu czy podniecenia. oprócz nas było może jeszcze dziesięciu głosujących, chociaż lista zarejestrowanych była, tak na oko, dosyć spora. pewnie głosowali przed albo po pracy. w końcu każda sobota w kapitalistycznym społeczeństwie jest pracująca. tak jak każda niedziela.

rejestracja nie trwała długo. przywitał nas przewodniczący komisji, poprosił o nazwisko, potem paszporty (podkreślił, że te polskie, a my na to że tylko takie mamy...) i podpis. dostaliśmy dwa arkusze wyborcze: jeden do sejmu, jeden do senatu. okręg warszawski, czyli wybór miałem spośród samych gwiazd polskiej polityki: kaczyński, tusk, borowski, ikonowicz, giertych i tak dalej. ale miałem zawrót głowy. rany. ale tak prawdę mówiąc szkoda, że w polskiej polityce (polityce ogółem?) ciągle to sprawa wyboru mniejszego zła. popatrzyłem na arkusz. tak głosować: "X". zagłosowałem. karolina też. listy do biało-czerwonej urny i zmykamy.

wczoraj wziąłem test na portalu gazety wyborczej na kogo głosować. wyszło, że moje poglądy są najbliżej polskie partii pracy. na kogo głosowałem nie piszę, żeby nie zapeszać. mogę tylko powiedzieć, że nie przejąłem się zbytnio internetową ankietą na portalu gazety...

i recommence soon, i promise

so, i have been back in vancouver for over a month now. many things happened, many things changed. this is the way life is, right? my dad asked me to start publishing on the blog again and so i will. soon, i promise. there's lots to tell, including the summer (past), my current situation (present) and my nearer and farther plans (future).
only let me pass my midterm exams. ;-)

home? home.

so i have made it. i am sitting in my living room, enjoying brand new wireless connection and slowly getting over a terrible jetlag. i have four points to make, really, so i cut the small talk and get straight to business:

primo: i am not gonna be writing over the summer, as this blog is not about my life, but my university life. i am, though, going to respond to letters, emails, facebook messages etc., so please do not suspend those. i will be back in vancouver on 28th of august, so only then i will recommence my blog activity.

segundo: plans for the summer are chilling, interrailing and volunteering in norway, quite close to the college btw. i really feel i have desrved this summer by eating shit and cutting my spendings over last term to absolute minimum.

tertio: the exam results have come out and yes, i am keeping my scholarship. all the best to everybody, wherever you are.

oh, and i am visitng the college this thursday with bakkerud and bunny. should be fun. will be fun. :-) takk for maten.

finals, rotary presentation, drinking and bomb threats

hello.
so much has been happening in last couple of days. i have written two final exams, in psychology and latin american history. i am hoping to keep the scholarship yet for another term... :-) then we had bomb threat on campus, which was quite ridiculously taken care of. i laughed when i heard about this, because the security tried to act seriously, but really they had no idea what to do. somebody must have gotten an inspiration from virginia tech. bravo. yesterdaty i was presenting to burnaby rotary club about the uwcs. they invited me for lunch, listened carefully and asked interesting questions. one of them actually told me i gave him a lesson on public speaking. interesting old gentelman. the same day, but couple of hours later i was slowly saying goodbye to my favorite places: commercial drive, davie street, gastown, chinatown, burnaby mtn park. also my german friend, steffen, left yesterday. on the same evening i had a bottle of finlandia with derek and salome. and that, i have to say, is never a mistake for spending time. now, as my room is a saigon and i am trying to unfrost the fridge, and do some laundry, and pack at the same time i am just dreaming of getting my ass on the plane. today is the last full day of my first year university experience. it was good. i started liking it, especially in the second term when i found some specific stuff to do.
ok, enough hangover mumbling. i shall continue packing and dreaming of flekke.

good times, part II

good times...

grading

yesterday i passed 8th kyu.

kilka słów po polsku

nie będzie w tym stwierdzeniu zbyt dużo skromności, ale wydaje mi się że można by można o moich perypetiach książkę napisać. i to całkiem niezłą. jednak im bardziej próbuję się skupić na zebraniu mojego dotychczasowego życia do kupy, tym bardziej wydaje mi się to niemożliwe. myślę, że sam ciągle nie zdaje sobie sprawy z tego w jakie niesamowite strony zabrały mnie moja głowa i moje nogi.

gdyby ktoś mi powiedział dwadzieścia lat temu, że w kwietniu 2007 roku będę kończył pierwszy rok psychologii na uniwersytecie simona frasera w burnaby… ach, szkoda gadać. z pewnością bym nie uwierzył! a jednak te niesamowitości się dzieją, na skale wielkie i malutkie. zmieniamy ten nasz świat z każdą sekundą. nie mówię, że zawsze i koniecznie zmieniamy go najlepsze, ale że po prostu go zmieniamy. i co najważniejsze, to co zobaczymy jutro to wcale nie jest wynik dodania dzisiaj i wczoraj. to będzie zupełnie odmienny twór, zupełnie inny świat.

skończyły mi się wreszcie zajęcia, więc mogłem napisać na blogu te dwa króciutkie akapity. a tak, żeby zademonstrować, iż moja polska ortografia cały czas ma się dobrze…

22 kwietnia wylatuję z powrotem do polski. lecę przez frankfurt i prawdopodobnie wyląduję w Katowicach 23 kwietnia wieczorem. postaram się poodwiedzać wszystkich przed norweską ekspedycją która się szykuje na 26… ach, lato! jak ja długo na ciebie czekałem!

hello universe! goodbye universe!

"hello. goodbye. hello. goodbye." this is how billy pilgrim (was that his name?) used to greet people and this is how i greet you today. for life is an incredible and neverending chain of beginnings and endings, isn't it?

my second semester is almost over, and it's time to dream about the summer and how wonderful it will be (unless we blow ourselves up before i get a chance to taste, but this is a different, longer story)... being back in the paradise of lpc, travelling here and there, and there again. saying hello, goodbye, and hello again. embracing this wholeness of beginnings and endings.

for now, though, i shall better go and finish this essay for latin american history on a guy called hugo chavez. anyone has heard about him? ;-)

polska - azerbejdżan

shall i say more? ;-)

st. patrick's day celebration

writing a psychology essay. playing squash. taking a shower. eating a kiwi. drinking sake in kadoya restaurant on davie street. eating fantastic sushi in kadoya restaurant. walking in the rain downtown. walking in the rain on the english bay beach. touching the ocean. eating the biggest piece of cheesecake ever. taking a skytrain. buying stuff for bbq. buying irish beer and some local wine. drying socks. chillin' at viola's place. bbqing. eating good food. dancing. drinking. singing. dancing. drinking. drinking. drinking. drinking. green vodka shots (the girls went really crazy with the green food color... everything was gree - beer, wine, cake...). going back to campus. sobering... ;-)

one month to go

in a month i am finished with classes. exactly in a month. until then i shall remained focused but relaxed. i shall not forget how to breath and smile until that time. i shall not.
then i have easter, exams and i am back in europe. sweet, old, beautiful europe. i miss you.

hastings at main

have you ever bothered to come to vancouver? have you ever wished you lived in vancouver? according to the ranking of famous magazines x and y you should have had such cravings. apparently it is the best city to live in on this planet. low crime rate, nice (never mind that sometimes superficial) people, green neighborhoods, organic restaurants and markets plus all the multicultural (well, mostly asian) components. oh, and it organizes winter olympics in 2010! wicked, no?

there is a place in vancouver, however, to spoil everything. EVERYTHING. there’s a place where capitalism shows its real (?), evil (?) face. hastings at main. there are myths about that intersection all around canada. people actually tremble when they hear "hastings at main". they tremble and change the topic of the conversation. vancouverites know what i am talking about.

hastings at main is the intersection of two quite important streets in the town. main street constitutes the heart of chinatown (second biggest in north america), while hastings street goes along the coast leading from downtown all the way up to burnaby mtn. and sfu (btw, i wonder how many pedestrians know what is meant by ‘hastings’… forgive the irony).

anyhow. intersection of hastings and main is the intersection where you don’t wanna go at night alone. it’s full of losers, talking in economic terms which apply to this country. it’s full of bums who eat and sleep on the street. it’s full of prostitutes and drug addicts. the rates of hiv and aids are highest per square meter in north america. generally speaking it’s very filthy and very, very depressing.

thought-provoking, too.

every time my bus pass along the hastings streets i take a look at these people. i wonder then who is to blame for their situation – themselves or the system they have been born into and against which they have lost. was it freedom that led them to degradation? surely, we could blame them: they live in canada, the country full of opportunities. their fault, let them have what they deserve!

but wait a second. is it really? the ideology of capitalism standing behind world’s economy and the idea of globalization will always leave the winners and the losers. we can observe on local and global scale; e.g. the us of a imposing free trade agreements on latin american countries or the bums on hastings. they have to be there, so other people can sleep at sheraton hotel.

but it is not injustice that pains me. well, that too, obviously, but it is the bc government action. as the olympics 2010 are approaching, they have to do something to the problem of hastings at main. godammit, it's almost the very center of downtown! "what will sportsmen, buisinessmen, and visitors from around the world think about our city when they bump into hastings at main!?"

good job, provincial government! you spotted a problem bothering your biggest city. now, what to do? what to do? let's displace them! that's right. they are displacing them, moving from downtown as far as possible. slowly, but steadily through buying the estates and "cleaning the street". bravo. but no banana.

apathy is one thing and this is what had been shown towards the bums so far. but now it is a reverse action! instead of real help they recieve a ticket to surrey. how narrow-minded can you be that this is not going to resolve a knot of hastings at main!? it's just going to shift it, and probably make it even bigger.

ps. you can't see hastings at main from the suburbs. you can't read about hastings at main in the media. you don't want to.

psychology midterm

i can't believe how stupidly they test in this university.

i am alive. thank you.

i am alive, well and busy, but positive. i have a lot of good energy now, things to live into and things to look forward to. my existence makes just perfect sense. the world is still filled with magic despite all the frightening facts about our species in psychology lectures. you can smell spring in the air, too. smell of a new beginning and thousands of people to meet, million of possibile paths to choose. it's all so fucking fantastic, or isn't it?

so, yes i am all right, if you asked "how's it going?" but if you wanna know more, i am alive as never before. thank you for interest...

pictures (birthday and scholarship ceremony)

dropping economics and feeling relief

since the very first lecture i didnt like microeconomics. the professor was really, i mean really, boring, the class was full of blind-followers and above all there were some serious clashes between the philosophy (or rather lack of it) of rightwing microeconomics and mine own.

so i have been struggling within myself: drop it or not? a part of myself was telling me i'd be a coward if i dropped it. another part responded i'd be a cowards if i didn't. and this internal discussion (yes, i have a lot of them) went on for a month... until i realized that class drop deadline is tommorow.

so i dropped the bloody microeconomics.

i feel relieved. i feel light. i feel good.

in memory of daniel alshen

http://rememberingdaniel.blogspot.com/

wiersz/a poem

ciekawość

i niech moje płuca stracą wszelką koncesję na tlen
kiedy w głowie zostanie mi
tylko przerażająca myśl:
że jedyne co wiem to to że nie chcę już wiedzieć

---

curiosity

and let my lungs lose all the oxygen concession
whenever my mind is left
with the following frighting thought:
that the only thing i know is that i don't wanna know any more

20.

eh. is that number cheerful or depressive? cheerful, i'd rather say. it's sunny outside and the air is very fresh. i can think of only one tune for today anyways:

"Ja mam dwadzieścia lat, ty masz dwadzieścia lat,
Przed nami siódme niebo!
Dziś nie potrzeba więcej nam do szczęścia chyba już nic...

the response(s)

wow. i must say that i am truly amazed by the power and influence of media.

yes, i always knew it existed; i had read about it, i had seen many documentaries with noam chomsky and gore vidal etc. however (and those who know me are quite aware of this), i am quite an empirical bastard and i never fully believe until i try myself.

publishing an article in vancouver sun was a discovery of what sort of storm can such a small feature cause both on my blog and in my mailbox. i have got emails from my zero-years in flekke (apparently someone printed the article and put it up on the noticeboard!), couple of polish students at sfu, rotary club in burnaby, piotr lutynski (with congratulations), a girl who wishes to get into uwc and so on...

this incredible discovery can be only compared with my complete astonishment at the mechanism of the tides on the fjord in flekke. before coming to norway there was just pure tidal theory. there was my physical geography teacher talking about the tide and the moon and where they interact... but it never occured to me that within a day fjord can back up 10-20 meters!

anyhow. time to go to class. have a good day. :-)

snowshoeing at holyburn mt.

this was in the beginning of january, but only now i have gotten the pictures from alban. enjoy.

(another) publication

hey! yet another newspaper has published me! this time it was vancouver sun and their saturday's supplement "travel". i told them a uwc story (what else could have i told them, anyway?). click to enlarge.

besides, it's still snowing outside. even the oldest vancouverites don't remember such harsh winter for the city...

cover:

and the feature:

lpc, here i come

"let me come back to the paradise again and again" i wrote when i was sixteen in the letter full of gratitude to lpc (luethi-peterson camps), a swiss foundation which organizes international summer camps.

you can't even measure the importance of lpc in my life. yes, it was a definite turning point for me: first, it opened the gates of the world (in rcn, i argued that without the lpc experience there would be no uwc for me), second, it moved my thoughts about needs, live and so on slightly to the left (they are somewhere there since), but primarily lpc saved my life. and only now i am not afraid to speak about it frankly. it did save my life.

anyhow. i am going back to the most idealistic world i have ever tasted... (if you think uwc was idealistic, you're wrong.) i am going to hegnes (ironically, it's a 2 hour hike from flekke, hahahah!). it's an awesome campsite. it's right by the fjordshore. no running water, the house (plus the barn) is falling apart (actually, i reckon that the barn is in better condition...) spartan, simple living, really. lpc. eh.

at least now i have something to look forward to. here i come.

ps. all the nordics, i think of having a little tour de scandinavia before the camp starts, so whoever's home during the summer and wants a distinguished visitor from poland, let me know ;-)

o śmierci saddama (polityka)

zaraz po wykonaniu egzekucji na saddamie husajnie napisałem trzy stronicowy artykuł potępiający wyrok. wysłałem go do wszystkich przeglądów, newsweeków, wprostów etc. i chyba tylko polityka wydrukowała kawałeczek w "listach". nic to. i tak jestem dumny... (kliknij aby powiększyć)

from "stories of happy people" by gustafsson

"... and perhaps it isn't so important that everything should be important ... wasn't it true that all the power in the world was based on the same big lie: that the meaning of our lives is located outside of ourselves? ... why do we need the enigmatic in people to love them? ... the monster would rather die than give up his gold. rather die than show himself ... 'what does a lake turned into a bog reflect?' 'itself?' 'or a different sky' ... this leave-taking was, in spite of the continous fever of the wound, the most beautiful he experienced. so light and cheerful, and at the same time so serious and deep that he could still reacall its breathing. it was a vehement reminder that life is easy, that it consists of the purest lust, and that it only exists for those who are able to dance and to laugh."

go canucks go

vancouver canucks is a local hockey team. everyone in the city goes crazy about them (it is fucking well publicized too, but this is a different story). especially that now they havent lost in 6 games.

imagine that yesterday i went to a hockey game. canucks were playing a team called florida phanthers. i went with adam. you know, just to get the real canadian experience. it is not even plausible without hockey.

so before the game started he had to explain all the rules to me for obviously i was completely yellow. polish hockey players are employed in nhl only to fight on the ice, so this was basically the idea i had about hockey.

but the game is not (only) about bumbing into the other players. in order to win the team has to score a goal as well.

it was supposed to be an easy game for the canucks, but they won only after shoot-outs.

ps. i was really impressed by the goalie's job in hockey.

confronting the pace of reality again

i am really tired of the questions: "how was your break? what did you do?" etc. i simply chilled. it is the activity i havent really enjoyed properly since the summer ended. i could be completely careless and spontaneous. i could do whatever i wanted. there were no duties, homeworks to do, no gatherings, meetings to attend, no appointments or deadlines to meet. it was sweet. it was wonderful. i will miss it throught the term which is approaching extraordinarily fast.

there is a lot of movement on campus again. i liked it peacful. calm. the whole campus resembles this athlete who is going to start in the marthon run within couple of seconds. it is getting tensed and densed. brrr.

gianmarco left to italy. but salome came which made me very happy. well, derek lost his luggage, but found salome. hahaha. anyhow. tonight we shall skål to her first week in vancouver. i hope she'll enjoy it.

i already know that it is going to be extremely busy term. i have sort of agreed to that already. partly because i have a wonderful summer to look forward to. i hope to save some money and travel my ass off in europe. oh europe. old, beautiful, classic. eh. but one of mariam's new year's resolution was to enjoy canada. i will try to follow it to.

enough of thought stream. i will read something now (speaking specifically: death and the maiden by ariel dorfman - a very good political drama).

2007

so it has finally come. 2007. we were almost the last ones to get it, so when it was 5:00 pm here, poleo was drunkely laughing at me from spain that i lived in the past. it was interesting, though. be a year behind for couple of hours.

we celebrated it at the "our community bikes" (yes, it is a bike shed...). it was awesome, decorated in cuban colours with very good people, very good music and fantabulous atmosphere. i shall say no more for i need to sober up.

wszystkiego najlepszego z okazji nowego roku!

¡feliz año nuevo!

happy new year!